Gister kon je lezen dat we na het nodige gedoe met wijzigingen en afkeuringen eindelijk konden beginnen met onze sfeeractie. We kwamen er echter vrij snel achter dat het met het gedoe nog niet afgelopen was.
Strakke deadlines
Vanwege de strenge reglementen van de KNVB voor de bekerfinale hadden we voor het maken van het doek een speciaal soort brandwerend katoen moeten bestellen. Toen alle materialen voor de actie uiteindelijk besteld waren bleek dat dit doek niet snel geleverd kon worden. Dat betekende dat we slechts een weekend hadden (die voor de finale) om alles op het doek te krijgen, te impregneren en het te laten drogen. 14 Mei, de donderdag voor de finale, moest alles naar de Kuip om gekeurd te worden en daardoor hadden we dus een hele krappe deadline.
Dit leverde uiteraard de nodige stress op, maar gelukkig konden we rekenen op steun van ruim voldoende vrijwilligers, waardoor we op zaterdag 9 mei dan eindelijk konden beginnen met het uittekenen en schilderen van het ontwerp op het doek. Ook het het ‘beameren’ van de grote balustradedoeken werd aangepakt. Gelukkig voor ons schoot alles mooi op, en doordat we zoveel vrijwilligers hadden waren er nog mensen over die extra verf, eten en drinken konden halen.
Goed geregeld!
Zo waren we aan het eind van de zaterdag al zo ver met het doek en balustradedoeken, dat we de volgende dag nog iemand af konden bellen voor het helpen, en we ons niet hoefden te haasten. Omdat het zo lekker was gelopen waren we erop gebrand om het doek af te maken. Dus werd op zondagmorgen alweer om 9 uur begonnen met het schilderen van het doek. Dat was inmiddels grotendeels af, alleen de grote vlakken van de beker moesten er nog op. Al met al bleek dat er op zaterdag precies genoeg grijze verf gehaald was om de beker te vullen, en met wat mengkunsten van enkele schilders kwam het doek dan toch nog mooi op tijd af. Prachtig geregeld, zo vonden wij!
De fik erin
Normaal zou de volgende stap zijn om het doek te impregneren met een brandwerend middel, ware het niet dat we deze keer van de KNVB een speciaal soort katoen hadden moeten gebruiken dat van zichzelf al brandwerend zou moeten zijn. Zo leek het alsof de strenge voorschriften van de KNVB ons wat tijdwinst zouden bezorgen. Een geluk bij een ongeluk.
Voor de zekerheid werd besloten om de brandveiligheid van het doek toch nog even te testen. Je weet tenslotte maar nooit. Tot onze grote schrik bleek echter dat het doek helemaal niet brandwerend was, het vatte gewoon vlam! Weliswaar minder snel dan normaal katoen, maar dit zou nooit door de keuring op de donderdag komen. Het is natuurlijk schandalig dat je verplicht wordt om een dergelijk doek te bestellen, terwijl dat vervolgens helemaal niet brandveilig blijkt te zijn.
Spuiten en drogen
Gelukkig hadden we nog ergens voldoende liters impregneermiddel staan en spoten we dat gelijk op de doeken. Omdat het al zondagavond was en het doek nog een tweede keer geimpregneerd moest worden kwamen we nu toch wel een beetje in tijdsnood. Gelukkig waren er op dinsdag nog drie mensen beschikbaar om alles nog een keer te bespuiten en kon het na een uurtje drogen gelijk mee in de auto om donderdag te worden gekeurd.
Eind goed, al goed zou je zeggen. Zou je zeggen, maar bij de keuring op die donderdag kwam er toch nog een verrassing uit de hoge hoed. Meer over wat er precies gebeurde en hoe we de voorbereiding afmaakten lees je hier.